Müzik dinlemek insan beyninde oldukça karmaşık kognitif fonksiyonların işlemesini sağlıyor. Müziğin dinleyicinin modu ve psikolojik yapısı üzerinde farklı biçimlerde etkili olduğu biliniyor. Ancak, müziğin beyni hücresel düzeyde hangi mekanizmalarla etkilediği henüz tam olarak aydınlatılmış değil.

Finlandiyalı bir araştırma grubu, klasik müziğin gen ekspresyonu üzerindeki muhtemel etkisini araştırdı. Katılımcıların tümüne Mozart’ın 3 numaları keman konçertosunun dinletildiği çalışmada, müziğin dopamin sekresyonu, transportu, sinaptik fonksiyonlar, öğrenme ve hafıza ile ilgili genlerinde aktivite değişikliğine yol açtığı gözlendi. En çok etkilenen genlerin başında Parkinson hastalığı için de risk geni olarak bilinen sinüklein-alfa (SNCA) bulunuyor. SNCA’nın aynı zamanda ötücü kuşlarda ötüşün öğrenilmesinde etkili olduğu biliniyor.

Buna zıt biçimde, müzik dinlemenin, nörodejenerasyonla ilişkili genlerde down-regülasyon meydana getirdiğini belirten araştırma grubu, müziğin nöroprotektif etkisi düşüncesinin git gide kuvvetlendiğini belirtti.

Çalışmanın gelecekte müzik terapisinin altındaki mekanizmaları aydınlatması ve yeni kullanım alanları yaratması bekleniyor.

Düşüncelerimiz ahlaki kararlar alırken gözlerimizin odaklandıkları noktalardan etkileniyor.

Lund Üniversitesi araştırmacılarının gerçekleştirdiği çalışmada “Cinayet savunulabilir mi?” sorusuna cevap aranırken katılımcıların göz hareketlerinin takibi sağlandı. Katılımcılar rastgele seçilmiş cevaba yeterli uzunlukta baktıklarında, ani bir cevap vermeleri istendi. Grubun %58’i ahlaki pozisyonlarına uygun cevabı seçtiler.

Araştırmacılar yapılan çalışmada elde edilen sonuçların, insanların karar verme süreçlerinde gördüklerinden etkilendiklerini kanıtlar nitelikte olduğunu düşünüyor.